Είμαι οπαδός της άποψης ότι η καθημερινότητα κάθε πόλης χαρακτηρίζει και το επίπεδο της ποιότητας ζωής.
Με τον όρο καθημερινότητα εννοούμε κυρίως την καθαριότητα, το πράσινο και την αποκατάσταση ζημιών – βλαβών που γίνονται στην πόλη.
Η πραγματοποίηση μεγάλων έργων είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων που πολλές φορές ξεπερνούν τις δυνατότητες κάθε Δήμου. Η βελτίωση όμως της καθημερινότητας αποδεικνύει τον βαθμό ικανότητας της διοίκησης και είναι αποκλειστικά δική της αρμοδιότητα.
Μετά από ένα χρόνο η Δημοτική αρχή Ζορμπά δεν νομίζω ότι μπορεί να πάρει τα εύσημα στον τομέα αυτό. Από μια Δημοτική αρχή η οποία έχει ξαναδιοίκησει τον Δήμο θα περίμενε ο πολίτης να προχωρούσε από την αρχή στις απαραίτητες ενέργειες ώστε να έχει αποτέλεσμα.
Θα αναφερθώ μόνο στην κατάσταση που βρίσκεται το Πράσινο μιας και ο Δήμος μας έχει χαρακτηριστεί «πράσινη πόλη»
Η αδυναμία της υπηρεσίας να ανταποκριθεί στις ανάγκες είναι διαχρονική για να μην αδικήσω τη σημερινή διοίκηση. Σήμερα όμως παρατηρείται το εξής φαινόμενο: όπου υπάρχει εστία πρασίνου φαίνεται εικόνα εγκατάλειψης
Δέντρα πρόσφατα φυτεμένα (οδός Ελπίδος) ξερά από έλλειψη φροντίδας, Παρτέρια (βιοκλιματική Κοντόπευκου) απότιστα, ξερά, εγκαταλελειμμένα. Πλατείες που πολλές φορές δείχνουν εικόνα λιβαδιού για βοσκή ζώων παρά οργανωμένου χώρου αναψυχής για τους κατοίκους στην οδό Πεντέλης έλλειψη λουλουδιών που δίνουν άλλη αισθητική στις πόλεις. Ας παραδειγματιστούμε από τις Πλατείες Δυτικών συνοικιών(Περιστέρι, Ίλιον).
Μαθαίνω ότι ο γεωπόνος του Δήμου κάτοχος μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών απομακρύνθηκε από την υπηρεσία Πρασίνου και τοποθετήθηκε στο τμήμα διαχείρισης οχημάτων. Αν είναι αλήθεια, που μάλλον είναι, απλά θα πω «αυτά Δήμαρχε δεν γίνονται ούτε στις χώρες του τρίτου κόσμου».