Ο “ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ” ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΚΑΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ

του Δαβίδ Στάιν

Γράφει ο Δαβίδ Στάιν

Με δήλωση της στα τοπικά ΜΜΕ, η κ. Ελ. Παπαδόπουλου, πρ. Αντιδήμαρχος και ειδική έμμισθη συνεργάτης μέχρι πρόσφατα του Δήμαρχου Β. Ζορμπα δημοσιοποίησε την αποχώρηση της, από τη παράταξη του και θεώρησε σκόπιμο να τονίσει ,ότι η αποχώρηση της αυτή έχει πολιτικά και όχι προσωπικά αίτια.

Ως τέτοια αίτια καταμαρτυρεί «ύπουλες επιθέσεις απο ακροδεξιούς» (sic) και μη στήριξή της, ως θα ανέμενε, από τον δήμαρχο, την απαξίωση και απομόνωση προσώπων της παράταξης («δολοφονία χαρακτήρων» έπι λέξει) και διάφορα άλλα διοικητικής φύσεως θέματα όπως την προσπάθεια που έκανε ο Β. Ζορμπάς να απολύσει 24 εργαζόμενες των Παιδικών Σταθμών, την πρόσκληση της Αστυνομίας από το γραφείο Δημάρχου, την έλλειψη ψυχραιμίας του Δημάρχου για τις συναθροίσεις της πλατείας Αγίου Ιωάννου οπού έφερε τα ΜΑΤ, πλασματικές υπερωρίες, δημόσια προσβολή της από Αντιδήμαρχο , κουκούλωμα δυσλειτουργιών κ.α.

Μέχρις εδώ όλα καλά και «φυσιολογικά». Οι ανακατατάξεις προσώπων στη σφαίρα των δημοτικών δρώμενων είναι σύνηθες φαινόμενο ενίοτε μάλιστα δικαιολογημένο και από τη μεταβολή της καταστάσεως των πραγμάτων. Θα με άφηναν, μάλιστα, ισως αδιάφορο οι καταγγελίες της αυτές ΑΝ δεν ακολουθούσε σωρεία δημοσιεύσεων της στα social media με καταγγελίες που αξίζει τον κόπο να τις διαβάσει κάποιος ενδελεχώς και όπου·

1.Αποκαλεί εμμέσως πλην σαφώς τον Β. Ζορμπα Σουλτάνο.

2.Καταγγέλει τη χυδαιότητα κάποιων καφενόβιων της πλατείας ???

3.Καταγγέλει διορισμούς υιών και προσώπων.

Οι σημειολόγοι της ανθρωπογεωγραφίας της πόλης μας, είναι γνώστες της στενής και μακροχρόνιας σχέσης της κ.Ε.Π με την παράταξη του Δημάρχου από την ίδρυση της το 2006 όπως τα περιγράφει και η ίδια. Από αυτή τη σχέση προκύπτει και η ιδιαιτερότητα των παραπάνω απαξιωτικών χαρακτηρισμών, άλλωστε τα πλέον φαρμακερά βέλη συνήθως απο οικεία πρόσωπα εκτοξεύονται. Κάπως έτσι φτάσαμε να χαρακτηρίζεται ο Β. Ζορμπάς, Σουλτάνος.

Ο Σουλτάνος ως δυνάστης, ασκεί εξουσία ζωής και «θανάτου» στους υπηκόους του. Εγωιστής και αλαζών, αυταρχικός και αδίστακτος καταδυναστεύει όλες τις εκφάνσεις της ζωής των υπηκόων του. Το πρότυπο του δυτικού ηγεμόνα είναι εκ διαμέτρου αντίθετο με τον ανατολίτη σουλτάνο γιατί υπάρχει διαφορά κουλτούρας στους εξουσιαζόμενους λαούς. Πολύ εύστοχα κωδικοποίησε η Ε.Π τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του ” δικού μας” Ταγίπ .

Η χυδαιότητα των καφενόβιων της πλατείας εδράζεται στη βάση του διπολισμού : εμείς και οι άλλοι, η αριστοκρατία και η πλέμπα, το πόπολο.  Η «χυδαιότητα» του δεύτερου ορόφου όμως, αποκαλύπτει, σύμφωνα με την οπτική της καταγγέλλουσας, την ποιότητα των ειδημόνων  (sic) που ασκούν ελέω σουλτάνου δοτή Τοπική εξουσία. Είναι γνωστόν ότι στο «σαράι» της Μεσογείων, στο δεύτερο όροφο είναι τα γραφεία του Δημάρχου – σουλτάνου και των Αντιδημάρχων – πασάδων. Ρητορικό ερώτημα του γράφοντος: Είναι δυνατόν να υπάρχουν χυδαίοι Αντιδήμαρχοι – πασάδες χωρίς αυτό να αντανακλά στο πρόσωπο του Δημάρχου – σουλτάνου;

Η προτροπή στον Δήμαρχο (;) να ασχοληθεί με διορισμούς υιών και ημετέρων,  θα άξιζε τον κόπο να ερευνηθεί περαιτέρω. Η πρακτική των διορισμών, το ρουσφέτι, ως ιδεολογικός μηχανισμός της εξουσίας έχει αναλυθεί και καταδικαστεί απ’όλο το δημοκρατικό πολιτικό φάσμα. Η επιμονή στον απεχθή διαχωρισμό ημετέρων και υμετέρων και η εμμονή σε παρωχημένες και καταδικαστέες σχέσεις συναλλαγής,  καταδεικνύει τη νοσηρότητα στην αυλή της Μεγάλης Πύλης και αναδεικνύει τη φαυλότητα του σουλτάνου.

Άλλωστε θα πρέπει να είναι γνωστό ότι η εκλογή του ηγεμόνα υπόκειται σε κανόνες, η εξουσία του όμως, είναι υπεράνω αυτών .

Όσο απαράδεκτο και πολιτικά ανήθικο είναι να ασχολείται κανείς με τα διαπροσωπικά θέματα των άμεσα εμπλεκομένων, άλλο τόσο, ίσως και περισσότερο απαράδεκτο, είναι να εθελοτυφλεί σε ζητήματα που άπτονται του ύφους και του ήθους της εξουσίας, γιατί αυτή καθορίζει,  την ποιότητα της ζωής όλων μας .