Ο ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ
Του Σωτήρη Α. Παπαμιχαήλ, Δικηγόρου,
Πρώην Δημοτικού Συμβούλου Αγίας Παρασκευής (2002-2010),
μέλους Δ.Σ. ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ – ΑΘΛΗΤΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
(ΝΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ – ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ)
Μάρτιος 2011
===============
Στο Δήμο της Αγ. Παρασκευής η καινοτομία του νέου νόμου της Αυτοδιοίκησης (ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ) για επιλογή ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ (αρ.77 ν.3852/2010) οδηγήθηκε σε παταγώδη αποτυχία. Σε αντίθεση με ομορους Δήμους, όπως αυτός του Χολαργού – Παπάγου, στον οποίο επικράτησε το συναινετικό πνεύμα και γράμμα του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ.
Την αποτυχία χρεώνονται οι παρατάξεις της συμπολίτευσης (Β.Ζορμπάς) και της αξιωματικής αντιπολίτευσης (Β.Γιαννακόπουλος), οι οποίες αντιμετώπισαν την θεσμική ευχέρεια ως χαριστική ευκαιρία τοποθέτησης ημετέρων. Κι αν αυτό ηταν αναμενόμενο για την παράταξη του κ. Γιαννακόπουλου, που αποδοκιμάσθηκε πρόσφατα και εξ αιτίας αυτών των πρακτικών της, δεν ηταν προεξοφλημένο για τη συμπολίτευση.
Συγκεκριμένα, η συμπολίτευση (Β.Ζορμπάς) συγκάλεσε σύσκεψη των υποψηφίων της στις εκλογές του Νοεμβρίου 2010 (!) για να υποδείξουν πρόσωπο. Στη σύσκεψη πλειοψήφησε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος της στις εκλογές του 2010 (Παπασπύρου), ο οποίος τελικά στις αλλεπάλληλες άκαρπες ψηφοφορίες στο Δημοτικό Συμβούλιο συγκέντρωνε 15-17 ψήφους. Δηλαδή, όχι μόνο δεν συγκέντρωνε την απαιτούμενη συναινετική πλειοψηφία των 22 δημοτικών συμβούλων, αλλά ούτε το σύνολο της παράταξης του (20). Ουσιαστικά, η πλειοψηφία τελεσιγράφησε την εκλογή του εκλεκτού της, προκειμένου αυτός να μην εκλεγεί και με την μέθοδο αυτή να μην υπάρχει στην Αγ. Παρασκευή ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗΣ, ως θεσμικό αντίβαρο στην εξουσία της.
Ο κ. Γιαννακόπουλος, από την άλλη, διένειμε τις εξι ψήφους της παράταξης του μεταξύ τριών υποψηφίων της προσωπικής προτίμησης του. Δύο ψήφισαν τον έναν (Σκουλάς), δύο τον αλλον (Κόκκας) και δύο την τρίτη (Καλλιγέρη). Στην τελευταία δε ψηφοφορία, ψηφίσθηκε κι ενας τέταρτος. Ολοι ευχαριστημένοι. Με τον τρόπο αυτό, ο κ. Γιαννακόπουλος ηλθε –για ακόμη μία φορά- σε αντίθεση με τις επιλογές του ΠΑ.ΣΟ.Κ., το οποίο ως Κυβέρνηση (Ι.Ραγκούσης) θεσμοθέτησε τον ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗ. Αντιμετώπισε τον θεσμό, ως κατανεμημένο ρουσφέτι. Απέδειξε δε οτι η περίπτωση Καμίνη αποτελεί για ορισμένους παράδειγμα προς αποφυγή, διότι ανοίγει το πεδίο σε δημιουργικές δυνάμεις, που δεν εξαρτώνται από το καταδικασμένο παρελθόν.
Είναι σαφές λοιπόν ότι οι συγκεκριμένες παρατάξεις αδυνατούν να αντιληφθούν την εποχή στην οποία βρισκόμαστε. Ακριβέστερα, αδυνατούν να συντονισθούν με τη νέα εποχή, στην οποία βρίσκεται ολο το ελληνικό σύστημα, η οποία απαιτεί ευρύτερες συναινέσεις και ειλικρινείς συνεργασίες για να προχωρήσουμε, όπως επανειλημμένα εχει διακηρύξει, αλλά και εχει κάνει πράξη η ΝΙΚΗ και ο Γιάννης Σταθόπουλος.
Με την κοινή στάση τους απέδειξαν τον τρόπο, με τον οποίο η πρώην και η νυν εξουσία αντιμετωπίζει τους πολίτες και τα δικαιώματα τους. Διότι, η επιλογή ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗ δεν ανήκει στη διακριτική ευχέρεια της εξουσίας. Είναι απαίτηση, κατάκτηση και πλέον δικαίωμα της κοινωνίας των πολιτών, το οποίο υποχρεωτικά πρέπει να παρέχει ο Δήμος στους αδικούμενους πολίτες.
Με την κοινή στάση τους οι συγκεκριμένες παρατάξεις απέδειξαν ότι αποτελούν τους πολιτικούς τροφοδότες της διευρυνόμενης αποχής. Διότι με τις ενέργειες τους ενισχύουν την αποστροφή προς τα κοινά, απαξιώνοντας το τοπικό αντιπροσωπευτικό σύστημα διακυβέρνησης. Απαξίωση, που τους εξυπηρετεί, την οποία πιθανόν και να την επιδιώκουν, για να εκλέγονται τελικά δήμαρχοι ελεγχόμενης μειοψηφίας.
Υστερα απ΄ όλα αυτά, ο καθημερινός και αδικούμενος πολίτης αναρωτιέται.
Εάν δεν είναι εφικτή η συνεργασία των παρατάξεων για την επιλογή του καταλληλότερου προσώπου για το συγκεκριμένο θεσμό και, πολύ περισσότερο, εάν δεν επιχειρείται καν η διερευνητική συζήτηση, απαραίτητη προϋπόθεση για τη συγκέντρωση της αυξημένης πλειοψηφίας των 2/3 που ο νόμος επιβάλλει, τότε τι να αναμένουμε για την επίλυση πολύ σημαντικότερων θεμάτων, που λιμνάζουν και έχουν οδηγήσει την πόλη μας στη σημερινή παρακμή της.
Τελικά, η κατάληξη της μη επιλογής ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗ του ΔΗΜΟΤΗ και της ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ στην πόλη μας, συνηγόρου των καθημερινών ανθρώπων, που αγωνίζονται να επιβιώσουν και αναπτυχθούν, συχνά απέναντι στην εξουσία, είναι τυχαία ή μήπως αποτελεί την πρώτη ουσιαστική ένδειξη του πώς θα αντιμετωπισθεί ο πολίτης στην τριετία που απομένει μέχρι τις ερχόμενες δημοτικές εκλογές (Ιούνιος 2014) από την απελθούσα αλλά και την επελθούσα Δημοτική Αρχή. Μήπως ένα κάποιου τύπου αόρατο εξουσιαστικό νήμα τις συνδέει;
